چه واژه غريبي                                                           

واژه اي به دست فراموشي سپرده شده و گاهي تعريف نشده                         

شايد دنياي انسان به قدري كوچك شده كه واژه مقدس آرمان تداعي هيچ  چيزي  براي اون نيست                                                                                  

  شنيدي كه بزرگي هر كس به اندازه آرمانها و آرزوهاشه؟                              

                                                                             

شايد هم خودش رو  كوچك تر ازاون  مي بينه كه افقي براي خودش ترسيم نمي كنه  

انسان  بي آرمان، بي آرمانشهر ،بي افق هويتش رو از ياد برده و فراموش كرده براي چي و كي زنده است ، همرنگ جماعتي شده كه ميگن حال رو بچسب و توي لحظه زندگي كن 

اين درسته كه ما در حاليم اما بدون نگاه به يه افق اصلا ميشه زندگي كرد يا فقط زنده بود ؟                                                                                                 

انساني كه پشت درياها براي خودش شهري نداشته باشه ، هيچ تلاشي براي ساختن قايقي كه اون رو با خودش ببره نميكنه و به همونجايي كه هست قانع ميشه.        

اما ميخوام از كسي براتون بگم كه آرمان دليل بودنش، نفس كشيدنش و رنگ و بوي همه كارهاشه  و كل زندگيش خلاصه ميشه تو ساختن قايقش براي رسيدن به شهري كه در آن پنجره ها رو به تجلي باز است ، دست هر كودك ده ساله شهر شاخه معرفتي است، براي رسيدن به اين معرفت همه گير منتظر ننشسته تا بقيه كاري كنن همه جا به دنبال فكر و  بصيرت و آگاهيه،نه فقط براي خودش در پي  انتقالش به بقيه است ... هميشه در پي انجام وظيفه و مبارزه  هر چند منتهي به شكست... نتيجه رو واگذار ميكنه به خدا  و در اين راه از همه چيزش شرف و آبرو و مال و جونش ميگذره،   وقتي همه فهميدن و اونا هم رفتن پي  وظيفه  و ثابت كردن  آماده اومدن پدرن و از بي سرپرستي و بي سر و ساموني وبي عدالتي و  بي خدايي خسته شدن  پدر مياد  و از بي مولايي خلاصشون ميكنه، از بند همه چيز رها ميشن   و ...  عروج

 درسته دارم در مورد يه بسيجي حرف ميزنم                                                                   

 هموني كه                                                                     

اهل كوفه نيست و  هيچ سكوتي رو در برابر ظلم و ناجوامردي و ناهنجاري جايز ندونسته   و اون رو كمك به غربت ولي خدا ميدونه ....                              

 هر روزش رو با لبيك به نداي هل من ناصر حسين شروع ميكنه ، باور داره اين پيام رو كه

"اي آنكه در سال 61 هجري هنوز در ذخاير تقدير نهفته بوده اي و اكنون ، در اين دوران جاهليت ثاني و عصر توبه بشريت پاي به سياره زمين نهاده اي ، نوميد مشو كه تو را نيز عاشورايي است كربلايي كه تشنه خون توست  انتظار مي كشد تا تو زنجير خاك از پاي اراده ات بگشايي  و از خود دلبستگي هايت هجرت كني و فراتر از زمان و مكان خود را به قافله سال 61 هجري برساني و در ركاب امام عشق به شهادت رسي..........1 "                                                           

                         ---------------------------------------------------------------

1-فتح خون .سيد شهيدان اهل قلم، شهيد مرتضي آويني